Hayret

Hayret
Kış Güneş'i sevinç doğuruyor canlı canlı
Ne vakit ayazını çekmiş kuru dal, gülümsüyor
Hazan bağlarından yemyeşil yankılı -merhaba
Kardelen deriyor gözlerim
Yarının kokusu ellerimde burcu burcu, çok özlediğim koku
Onca acıdan sonra
Hayat sinmiş bağrıma tel tel ümit tarıyor saçlarım
Tanrım
Benim mi bu saadet?


Oysa
Bin çığlık savurmuştum karanlığa tabutumu gör diye
Taş ağlıyordu yıldızlarım bir bir yoldum zülüflerimi ellerine
Son söyleşiydi felekle çiğdemlerim, devasız
Derken
Ölmemişim hayret!



Tanrım !
Benim mi bu ayna, benmiyim gördüğüm kadın?
Ya bu işittiğim zevk-i sefa
Üstelik sise bulanmışken seher
Yaşama davet , uyanışa dem
Ne vakit baykuş dönmüş yuvasına
Neler oluyor hayret!


Peki ,
Kır gönlümün zincirini hayat, ne güzelsin Sen
Tanrım ümit biçiyorum hayret!!!