Hep Mavi Kalacak Sandım

açık kalmış bütün kapılardan giriyordu yalnızlık
ayrılık çanları çalıyordu mevsimsiz bir güzde
ilk defa bir telaş sızdı titrek kalbime usulca
sonunu kestiremediğim bilinçsiz bir endişeyle.

asarken hayalleri hüzünsüz bulutlara aşkla,
hep mavi kalacak sandım gökyüzünün rengi
şimşek çakıp vurunca dağların boyuna hırsla
heryer simsiyah kaldı yağmurun berraklığına inat.

gidişinin seli vururken yüreğimin kıyısına
dalgaların sırtında gidiyordu bütün yaşanmışlık
ilk defa ne oluyor,ne olacak korkusu düştü içime
her estiğinde rüzgar bir parça aldı bedenimden.

asi bakışlarına dalarken bakışlarımda'ki kölelik
dizleri kırıldı çaremin son sözün suskunluğunda
gece bir örtü gibi serilirken kıvranan çaresizliğime
bardaktan boşalırcasına akıyordu gözbebeklerimden,
bütün söylenecekler..

bir hesabı yoktu bu hasretin hazırlıksız acısı,
yabancı olduğum bu duygular kargaşasının ortasında
sürüklenirken özlemine parçalanmış umutlara karışarak
tekrar başa dönmenin yollarında ağlıyorum...


a.a.