Her Çiçeğin Açışında bile Kızgın Bakışlar göreceksin

Kimsenin yokluğu bu kadar korkutmazdı beni,
Kendimi zor günlerin adamı olarak görürdüm oysa.
Ama şimdi ben bir bölü iki yarımım sensiz.
Ve sen bana uzakken böyle,
Ve ben şimdi yaşayan bir ölüyüm sensiz...

Ben hiç tam olmayacağım,
Artık olamayacağım biliyorum.
Tasalanma diyeceksin belki kendi kendine,
Ama nasıl tasalanmayayım.
Bakıyorum da avuçlarıma,
Bir kaç umut kırıntısının dışında,
Tutamamış, görememiş elinde kalmamış daha başka...

Her sabaha sensiz uyanmak nasıl bir şeydir,
Ne demek olduğunu, sadece bunu bana sorma,
Bak sonra cevabına dayanamazsın...

Bu yüzden bile olsa uyumak istemiyorum,
Sensiz uyanmak istemiyorum sevmiyorum uykuları.
Senden bir iz görürüm diye,,
Ne zamandır sokaklara bile çıkamıyorum.

Ha bunun adına yaşamak denirse,
Elbette yaşıyorum.
Senden uzakta olduktan sonra,
Neresi de olursa olsun yaşıyor insan.
Ama her gittiği yere bir kambur gibi,
Hasreti yanında taşıyor insan...

Yokluğunu kabullenmek bu kadar zorken,
Hiç olmama ihtimalini düşünemiyorum asla.
Bu gece de,
Yarın da aşklar yaşanıyor nasıl olsa.
Sevgiler buluyor birbirlerini nerde olsa...

Ben de sevdiğimi bulmuştum baharın yalancı sıcakların da,
Aşık olmuştum leylaklar yaseminler koku saçtıkların da.
Bahar geldi yine nice baharlar üstünden geçti,
Her eteğini kaldırıp baktığın çiçeğin,
Gözlerinin derinliklerin de,
Kızgın bakışlarımı göreceksin sevdiğim,
Her basıp geçtiğin toprağın,
Ağlayan manidar iniltisin de,
Umutlarımı da ezip,yere gömeceksin sevdiğim...