Her Surette Ayrıdır Aşk

Enine boyuna düşünen insan, sadece izler aşkı.

Bir verandadan,
Yan masadan,
Karşı pencere pervazı ardından ya da!

Ama sadece izler!

Ölümden korkan insan sadece nefes alır aşka,

Dünyevi haylazlıktır onun için aşk,
Ruha değmeyen,
Ele yüze bulaşan sadece.
Kolayca yakadan silkilen bir leke gibi,
Göze girmiş bir çapak,
Ya da paçaya bulaşmış bir çamur...
Ve sıkışınca avaz avaz vereceği bir sır gibi.

Koyuverir sadece,
Her saniyede bir verilen nefes gibi!

Kendine âşık insan sadece tanır aşkı.

Aynada her sabah yeniden tanıştığı yüzü gibi.
Dinginliğin etek boyuna iliştirilmiş kırmızı biyelerinden,
Dokunmadan izler!
Sükûnetle susar!

Ama tanır sadece aşkı !

Korkak insan dinler sadece aşkı.

Uyku öncesinde bir masal gibi,
İçki masasında meze,
Ve;
Kahvede okeye dördüncü bulamadığında dinlediği arabesk yakınmalar gibi!
Pembe dizilerin ücretli aşk repliklerini dinler!

Kimi insan da yaşar aşkı !

Diliyle...
Kulağıyla...
Gözüyle yaşar.
Gazi mertebesindeki kayıp uzuvlarıyla,
Gururunu heybesine gizlemiş seferi yorgunluyla,

Ölmek üzere...

Sıratta onu taşımayacak günahları sırtlanıp,
Düşmek üzere...

Sadece yaşar aşkı!

Anlatmadan!

Dinlemeden!

Tanımadan...