Herhalde

belki
benim kadar tabut edebiyatında can bulan yoktur
Pis Moruğun Notları zamanımdan çalsa da
zamanın ne önemi var
buğulu penceremde boydan boya bir tat
bir tatsızlık
Yeniay, '' artık alış'' diyorum ''alış sana''



bunca zaman adım adım ölümü tattım
nefes almak vazgeçilir bir şey değil
bana işe yarayan ellerimi sevdirdi
mermer kesiği yüzümü
hayli olmuş sonbahar rengi saçlarımı örmeyeli
bu sefer beni kimse uçurumdan itemedi
sıra dayağına girmiş gibiydiler
ben savurdum bütün kelimeleri
hani cümlesiz dağıldılar birer birer
meğer ne çok yanlışla içime sinmişler
oysa hayli insan görünümündeydiler
notun diğer kısmı
ne dinsiz ne imansız ne de ateist
hiç mi hiç böylesine acı çekmemiştim
tamamen hissiz
kusurlarım için
buruşmuş elleri ile karşıma dikilse de
nefes nefes çoğalabilmek için
yaşatan harfleri inşa edebilirmişim yeniden



herhalde ister istemez tabutta bile can buluyor insan
tat olsa da olmasa da...