Heval

Saklanmadım!
Kirpiklerimden akıyordun vakitsizce,
Ben yüzümü zemine dökerken,
Avuçlarında hayat bağışlıyordun.
Hiç olmadığım kadar yalnızdım,
İnadına kalabalıktın..
Koskoca gökyüzüydün,
Sığ bir denizdim.
Gidiyordum!
Yolları kendine çeviriyordun,
Cennet ayaklarına seriliyordu.
Ayaklarına kapanıyordum,
Yorgundum..
Sen anlarsın sanıyordum,
Cennetine kısır adımlar atıyordum.
Boğuluyordum.
Yoksundum gülümsemelerinde,
Ve yıldızlar gözlerin kadar ışıldamıyordu,
Her gece yakamozuna saklanıyordum,
Oysa,
Saklayamıyordun..
Adın dudaklarımda besmele gibiydi,
Başım secdeye varmıyordu,
Dualarım yoksundu suretine,
Bağışla diyemiyordum..

Heval..

Güç ver bana,
Mıh gibi dudaklarıma çak adını,
Kirpiklerini gamzelerime batırıp tokatla,
Avuçlarımı sık Heval!
Sol yanına bastırıp,
Yüzümü rüzgâra vur,
Alsana beni geceden,
Beni güneşe saklasana!
Çocuklardan uçurtmalarını çalıp,
Bağışlasana bana.
Güldür beni,
Annemin sıcaklığı gibi avut,
Düşlerin gibi sar beni,
Uçurumlarda tut beni,
Bırakma ellerimi sakın.

Bu adımlarım kısır sende,
Ve yitik dünyandan.
Bana yeni bir dünya bağışla,
Uçurumların olmadığı.
Menekşelerin solmadığı bir düş,
Ve güneşin batmadığı bir gün,
Bana sonu olmayan bir dünya sun,
Nefesimi hor kullanmadığım.

Heval..

Şimdi göğün ihtişamına serildim bak,
Aklımca güçlüyüm.
Nehirler birleşiyor,
Dağlar iç içe.
Kadınlığımla övünüp yaratıyorum,
Yeni nehirler,dağlar,
Kocaman denizler yaratıyorum.
Sen halâ duruyorsun bende,
Bi sen değişmedin g-özümde,
Durusun Heval..
Nehirler gibi duru ve sığsın,
Ve ben hep sendeyim,
Hadi aç bana kollarını yine,
Ben yine sana geldim.


Nefesimin son durağı çırılçıplak sana geldim.