Hiç Bir Ölüm Yetmez ...!

Uykusuz bi gecenin siyahından
sabah ezanıyla arınıyorum
Gözlerim yorgun
kızarmış
biraz uykusuzluğun
biraz gözyaşlarının suçu..
yalan değil düşündüm dün gece seni
en çok da sensizliği
bazen öyle güçsüz hissediyorum ki kendimi
meltem olsa
fırtına sanabiliyorum seni
inciliyorum
dallarım bir kat daha kırılıyor sanki
yeşermeye yüz tutmuş yapraklarım bir bir
yerlere dökülüyor..





bazen de öyle özlüyorum ki seni
içime taş gibi oturuyor anılar
dilerim bir gün
pişmanlık getirmez bize yaşananlar
hiç olmayacağını bildiğimiz bir hayattan
bir parça çalmaktı belkide bizimkisi
kaderden çalınmış bir tutam
beraberlik






kendini neyin beklediğini bilmeyen kalbim
akıntıya kapılmış gidiyor usul usul
yada gittiğini sanıyor arkasına bakmadan
gönlümdeki okyanus dalga dalga şimdi
sevdiğini görememenin çılgınlığında
sığındığı limandan ayrılıyor artık
belki seninleyken bile bukadar düşünmemiştim seni
her gece duvara çiziyorum resmini
tavan arasına dikip gözlerimi hayalini kuruyorum
sonra
ellerim yüreğimde uyuyorum
sonu gelmeyecek ruyalara dalıyorum
kalemin ucuna yüreğimi almış gıibi
hiç bitmeyecek şiirler yazıyorum
ikimize dair
bir türlü anlatamıyorum
paylaşamıyorum ki seni
sensizlik bende çok farklı
aslında ayrılık yok aramızda
en uzun yol iki satır arası
biliyorum yitik bir sevda bende ki
olsun
yinede şikayet etmiyorum
yanlış anlama sakın
sevgime karşılık da beklemiyorum
ama bil ki;
gücün yetmez bende ki bu sevgiyi dindirmeye
hiç bir ölüm yetmez seni affettirmeye...!!