Hic Konustururmuyum

simdi ben
hemde ögle tanisigi bir vakitte
gökyüzüne seni anlatiyorum
farkinda bile degil
git gide koyulasiyor rengi
yorgunlugunu bahane edip
tutuyorum dilimi

belliki dayanamadigindandir...
gözlerim basliyor anlatmaya
susturamiyorum...
her damlasi bir kelimeyi yazili
yagmurlarindan ögrenmis olmali
gökyüzü anliyor bu islak dilden
ve ardi ardina okunan
hazin bir öykünün misralariyla
dahada koyulasiyor gökyüzünün rengi
anlatacaklari bu kadarmis deyip
gözlerimide kapiyorum
son damlasi takiliyor kirpiklerime
üzerine hayalini cizmis oldugu besbelli
gökyüzünce taninmani istemiyorum
üstünü kapayip siliyorum elimle

sirada bekleyen yüregim varki
bedbahttimda mi icini dökecekmis
hic konusturmuyum ben onu
neredeyse zamansiz aksam olacakti zaten
geceyi basima bela mi edeyim...