Hiçbir Şey Ve Hiç Kimse

Yalnızlığın tadına vardığımda
Kalabalığı unuttum gönlümde
Yıkık viran şehirlerimde
Harap yapılar içinde yaşadım keyfimce.
Gel gör ki hiçbir şey ve hiç kimse
Yoldaşım olmadı ömrümde.
Kimi elimden tuttu bıraktı bir tokat sertliğinde
Kimi eteğimi savurdu fırtınalar içinde.
Hiçbir şey ve hiç kimse derman olmadı derdime gereğince.
Kısa anlar kısa ömürler gibidir genç ölümüdür yakar geçer duyulunca.
Ölümü yaşıyorum içimde.
Yaşarken ve hayattayken hiçbir şey ve hiç kimse
Kırmızı bir gül vermedi sakladılar son yolculuğumun hediyesi olarak
Dipsiz kuyularında beslediler, gizli gizli su vererek büyüttüler
Verecekler zamanı geldiğinde.
Son yolculuğum maviyi kapatacak tüm ihtişamıyla
Ortalık kan gölü gibi kırmızının en kırmızısı
Yasların en koyu siyahı karalar içinde
Derin sessizliğin en sağır günü
Ağlamayacak hiç bir şey ve hiç kimse.
Alıştığım yalnızlığıma devamını sürdüreceğim yeni yerimde.
Korkular var bilmediğim içimde adını koyamadığım,
Koyamaz da hiç kimse.
Ne yaşadım ömrümde ne bıraktım geriye bilemez ki hiç kimse.
Boyumu uzattım yıldızlara değdirdim elimi gizlice görmedi hiç kimse.
Estim fırtınalar koparttım gönlümde hissetmedi hiç kimse.
Bağırdım avazım çıktığı kadar bağırdım sağırdı duymadı hiç kimse.
Yüzme bilmediğim okyanuslardan kurtarmadı hiç kimse.
Tek başına olmanın
Yalnızlığa ayak diretmenin zanaatını öğrendim
Yalnız geldim bu dünyadan yalnız göçeceğim
Olmayacak yanımda
Hiçbir şey ve hiç kimse...

Esenlikle ve sevgiyle... Melekler öpsün yüreğinizden...

İZMİR KARŞIYAKA
2006