Hiç/kimsesizliğim

Avucumun yollarında
kız(ıl)lığının eceliyle karşılaşan hayatın deliklerinden
nefes keseme doldurduğum havayı
sarsam bir kâğıdın arasına
tütün olur ruhum Tanrıların ağzında
Öyle boğuk
Öyle soğuk
Rıhtımda unutulmuş yük eşyası gibi
tahtadan oyuk gözlerim
şafağını sayıyor
mavi sularda şehit olan gemilerin
Öyle zavallı.
Öyle acınası
Dünyaya gelen her bir çocuk
genleşmesine sebep hiç kimsesizliğimin

Sonbaharı dört gözle bekleyen yetim bir yaprağın
sabırsızlığı
içimde
Döküleceğim talihimin dallarından
Sığınacağım ve
ait olacağım topraktan yeni evime
Unutacağım beni hatırlamayışını annemin
Unutacağım doğarken rahme geri itilişimi
Unutacağım hiç kimsesizliğimi

Antik tebessümlerin kazılarından sağ çıkan
son düşümün bağcıkları
düğümleniyor boğazıma
Ayağı takılıp düşüyor uykularımın pazarına
Öyle kırık
Öyle satılık
Ey güneş
Götür beni battığın yere
Ey martı
Götür beni kanatsız uçulan şehirlere
Ey mezarcı
Götür beni ölüleri hapsettiğin yere!

Böyle hiç
böyle kimsesizim..