Hiçlik Oyunu / 4 Perde

1. perde: Benlik

Sen,
siyah montlu hayalim,
dur bir ömür, donakal berimde.
Mümkünatlı olacak muhtemelli
İsmine bir ad atamanın sırasında
Ah!
Zarafetine tutuk kaldım şimdi
ne de güzel hayal etmişim
Sen,
beyaz yüzlü 'Güldemet'
saçlarının dalgasından kaç fersah
kaç kıta yol alır gönlüm bilir misin?
dönmemek üzere bir gitme belli ki
ya bunca iklim, nereden vurur yüzüme
nereden düşer nemsiz bulutlar?
yine mi bakıyorsun gök yüzünden,
yerle bir görünen ellerime.
düşüyor parmaklarım bir bir
yüzüme vuruyor en sakin yerinden
öyle kırağı çıt-laması gibi
değil
bu sefer ki kırılgan siluet-im
Sen,
ruhumda yarattığım 'Güldemet'
vazgeçirtebilir misin? kendimden
ve hatta senden sakladığım
asil seni...
asıl sen, durmayagör bu benlikte
bi açsam gözlerimi yok olacaksın
yani içimde kaybolacaksın
kaldırdım benliğimin perdelerini

ya var olacaksın!
ya olacağın varlıksın!


2. perde: Yürek Kiri

Sen,
Makamı çalınmamış türküm benim
Hep mi sus olacak ilk vuruşun?
hep mi sessiz olacak duruşun?
Nerede ismine yakın bir ses işitsem
Sızlar sol kanayanım, kalanlarım
yüreğin ölsün, yüreğin gömülsün
ezgilerimin en kara yerinde
öfkem var,
kırılmışlığım aşikar,
acım duyulur ta acem Tef'inde..
duy beni 'Güldemet' işit!
soracaklar beni bu definde..
bu gün kederim sevdamdan yüce.
hiçbir acı aynı yürekle
sevdirmezmiş bir daha, sevileni
göğsüm tok böylesine,
mahal yok eklensin bir tanesi
affet yüreğim eskimiş,
sesin duyulmayalı kirlenmiş belki de
seviyorum seni 'Güldemet'
seviyorum...

aynı yürekle olmasa da!
aynı acıyla...


3. perde: Sevgi yolu

Sen,
alnıma damgalanmış kadrim, kıymetlim
kaşlarımın ta çatından,
aklımın orta yerinden tanınan...
başka hiçbir tarihli, tarihsiz
masalda dahi bulunmayan...
mübalağası noksan kalan...
hep gizli olan özne misali,
ve asla dolaylanamayan,
fiiliyatta sadece ben,
tüm zamanlarda sıfatın olan
bu bendeki aşklaşmaya
bir başka yazgı, dahan mı var?
bu yol kafi ıraklıkla doludizgin
serhan eder beni bilmem kaç kere.
derviş kumanyasından düşme
biraz erzak var zihnimde,
nerede bulduracaksa bu yol
seni, senliliği, sevgililiği
orada tükenecek nefesim
zikrinden sonra duyulacak son sesim
demem o ki,

ya serim ol her cenahta!
ya eserim her günahta!


4. perde: Esas Varlık

Sen,
cehennem dönüşü müsavi ilmim
ruhuma biraz cennet lütfedildi
gözlerine denk iki adet...
bir vakit bekleyebilmedeyim
yoksa ellerin hala mı uzak?
akıllanmaz mı yüreğin hiç?
kılınamaz mısın akıbetime aden?
ziyanı yok, müsterih ol lütfen!
alelade olmasa bu ömür,
beklerdim şahsiyetin umsun beni
vakit nihayet hürlük vakti,
yazılmış,
yazdırılmış,
oynanmış,
kesib ve nasib bileşimi
et ve kemik libasıyla bezenmiş
bu hiçlik oyunundan azledildim
hoşça kal ve hatırla beni...

ya sevdamı unut!
ya sev adımı...

Ocak 2014

Güldemet' e...