Hiçsel Bir Mesele

.

herşey tuzpembe gözüküyor gözüme
sanki
üff desem dağılacak dünya


gülümsüyorum
şehrin kapanmayan yaralarına inat
dudaklarımda
uhdesi yarım kalmış dualar
sanki yaktığı herşeyi
küle döndürmeyi gelenek sayan birisi
hiç olmamış gibi hayatımda
ve her defasında yeniden
küllerinden doğan ben
hiç gülmemişim gibi acıya
gülümsüyorum işte



hiçşey yolunda gözüküyor gözüme
sanki
bir kuşun kanadından düşmüş dünya


beş vakit intihar kılınası yalnızlığımda
gözlerim bilfiil hüzün işgali
bu dikiş tutmaz
kabuk bağlamaz halim
hayra alamet değil...
amma ulu bir ağaç kadar ulu
amma devrik bir cümle kadar devrik
yaşamaya çalışıyordum oysa
ansızın değişmeye başladı hayatın rengi
inceldiği yerden kopar oldu sevinçlerim
annemin artık
kirlenen yüreğimi çitileyemediğinden belki



herşey farklı gözüküyor gözüme
sanki
dokunduğum yerden dağılıyor dünya


göremiyorum artık
bir bebeğin ilk ağlayışında yeşeren umudu
gün ışığına serdiğim hayalleri...
aslında değişen bir şey de yok biliyorum
bulutlardan ekmek yoğuran anneler
bu karanlıkla karışık yağan yağmur
ve paçası kınalı türküler
her şey eskisi gibi
ayrılıklar hala jilet gibi keskin
mayınlar hala serseri
değişen hiç bir şey yok biliyorum
aşırı yalnızlıklardan müzdarip olduğum şu aylarda
her şey farklı gözüküyor gözüme

çünkü;
o gitti...





Not: Bu şiirde anlatılan tüm kişi, kurum ve acılar tamamen onsuzluk ürünüdür.