Hû Ya Ali

biline ki çocuklara yapılan her türlü suçun
hükmü ağırdır...



I-



kullar,
göğüslerinde b ü y ü y e n
ç o c u k l a r ı çoktan öldürdüler




ey ateş
yak tüm yeryüzünün çirkin fikirlerini
hepsini göm göğümün a z r a i l i n e
a n k ı r â a t




travmamdan ö p e n
binlerce çocuğa ağlayışlarım da kalbim mezar kabul
uzaksadığım cinayetler avuçlarıma doğsun
eteklerimin ucundan düşüyorum
köşe başına sinmiş ürkek siluetlere
güneşi görmek istiyorum
M u h a m m e d i m
çocuklara değen güneşi görmek



II-



beyaz meleğin kanatları yırtılır
siyah meleğin öfkesine kurban verirken
masum düşlerini
zehir zemberek kanıyor hücrelerim
ki hücrelerim atomlarından sıyrılmış
şarapnel hıncı
repliklerim karasından a ğ l a r
yaylım ateşlerin iblis senfonilerine
bedenim intihar ediyor çocuk kaçakçılığında
satışlar boğazın sularına bir bir yansıyor
ay tülünde esmer marmara kıyamet
dizlerimi dövdüm rüzgarın kekeme uğultusunda
istanbulu kırbaçlarken




kaburgalarımın korunağına alsam
boşluğa itilmiş çocukları
ellerine a n n e olsam
saklasam ciğerlerimde
dünyam çocuklara dönse
eksenim çanların kucağında süvariyken
ürkek gamzelerimden zamansız alev yayılır
tenhaya sinmiş ten yiyicilerine




örtemiyorum bu şehre beyaz bayrak
gözlerimden kan damlıyor
Al-i İmran süresinde nefesim krize gebe
doğum kimliğinde şedde y o k
L a i l a h a i l a l l a h



III-



bir ikindi vakti sustular
içimdeki yalın ayak koşan çocuklar



'' ebabil dudağında '' bir içimlik şehadet şerbetiydi
istanbul gün batımında camilerinde yıkılırken kalbimde



ellerim ellerim diyorum ellerim
ki ellerim nefsimin terbiyesinde
günah kokmayan kadın
duyun fermanımın titreyen satırlarını
amellerin kundağından tütsüleniyor
sübyan katledilişler
B i s m i l l a h



gözlerim aşkın ilahi mihrabında şehri y â r
esrarlı şule dudaklarımda
us'umda korkak bir bebek ağlıyor
A l l a h u e k b e r



IV-



duyuyor musun dergâhım
yüreğimin yaşayan nefesini
içime giren kasırgaları ihtiyar erenlerle
göğe yazıyorum
ney dudağımda kalan son nefes
şems doğacak mı aminlerime
yürüsem yürüsem diyorum yürüsem ravza da
koklasam bebek doğumlarını




istanbul yedi tepesinde cellat
kefen giydirilmiş masum çocuklara
i l i ş e n
'' katil sinekleri '' öldürsem




mavera da
kanatlarımı sarsam üşüyen yüreklerine
'' bir bebeğin secdeye uzanırken elleri
paramparca ateşler şahının hayallerinden ''
uyanırken
bin yeminle çarmıh olsam
ucube bedenlerine




'' sana r a m '' olmayan
'' bir bela tünelinde ''
ibraniceden sökülsem
kanlarının lahit mezarlarına
vursam gök kubbenin
kayıp
basamağında kirli başlarını
ş e r i a t h a k o l a



h
û
y
a
a
l
i


yetiş kılıcınla
gözlerimde her gün mayınlanan
infaz edilen masum tenlerin
yaşayan çığlık ölümlerine






Ahmet Ormancı'ya saygılarımla




Tülay Lâl
martölümüistanbul
oniki
lösev