Hüda Kalemimde Aşk

Ben bilmezdim alfabenin harflerini bu kadar çok seveceğimi..



Gözyaşım bu günlerde içime akıyor
mutluluğun suç olmadığı yerlere gitsem diyorum
hani o saklı cennet nerede
kim kaybetmiş yolunu



Biliyor musun
bugün dudaklarımın diyemediklerini
gözyaşlarım haykırarak dile getirdi
sesime sus diyen olmadı
anlaşılan yalnızlık çanları kapımı çalıyor
vesikası yok
adresi yok..



Kaç defa diyorum papatyanın yapraklarıyla uğraşma!



Soluğu rüzgara bürünmüş
hadi öp yanağımdan uyuyayım
sokaklarım sana çıksın ve yine sev beni
bozuk bir saat gibi durma öyle
bakma
bakma çünkü ya git ya da kal
hayali bir çocuk gibi uğraşma benimle
yıkılmış bir dağ gibi çöküyorum sonra
öp hadi uyuyayım
uyursam belki geçer bu acı.



Bilseniz nasıl üşüdüğümü
sıkışıyorum bilmediğim sözler arasına
benim acılarım da değerli midir
içimde ölmek üzere olan bir papatya bahçesi
dokunmayın sakın kırıktır.



Mütemadi bir şarhoşluk parmaklarımın ucunda
alfabenin harflerini yazıyorum
gecenin yarısı kadim dost gibi kucaklıyor duygularımı
dokunmayın kalem kırılmasın
dokunmayın duygularım da ölmesin..



Bozulmuş sözlerin suç ortağı
ufukta hüzün görünüyor
yine hasret kaldı bir bahar ertesi
yine geldi eylül
ayrılık diye bağırıyor bangır bangır
yarım kalmış kitaplar bitiyor..



Gam denizi derinlerinde ruhum
sessiz ve kimsesiz
bir mürekkep rengi lacivert
yasaklanan bir gece
ve bir kalem
tıpkı beni anlatıyor.



Diz çökmüş hayallerim bir cümle ordusuna
ben bilmezdim alfabenin harflerini
şimdi sarılıyorum kelimelerle
ve harflerle tutunuyorum hayata..



14/8/15