Hülasa

Suretim manadan münezzeh,
Pamuk kundağa sarılı bebek,
Değilim artık...
Suretim, çaresizlikten değil muteber,
Yansım, yanılgım mıdır?
Baktığım suda hoyrat gelgitler...

Çınlamalar rahat vermez, bezgin kulaklarıma.
Hangi küfrün çentiği, bu kapanmaz yara.

Piç sorular doğuruyor gece,
Alaylı ciyaklıyor baykuşlar.
Sarhoş kalemimde gayrimeşrudur hece,
Zaman ölçer vasfında, kalpte hırçın vuruşlar.

Ecel kolluyor her sokak başını, suretim aynada,
Kederin soğurduğu renkler düşüyor, genç şakaklarıma.
Çizdiğim hayaller durur hala, her buğulu camda,
Nafile, bin yıldır gün doğmuyor, yalancı şafaklarıma.

Dört bir yanı kaplıyor, bilmem kaç perde sis,
Yenmiş tırnaklarım titrek ve mahlûkat sessiz.
Muvazzaflara ayandır, kaynak net ve perdesiz,
Bu çıkmazı çözmeye, o ulu cebir'iniz çaresiz.

Korkular sebepli/sebepsiz,
Kuyudur korkular susuz,
Ve dipsiz.

Suretim, masumiyet garibi,
Huzur dilenen Mağripli,
Benim artık.
Suretim, çaresizlikte talihli.
Eski beni anlatan hiçbir şey değilim artık.
Yansıdaki siluet kibirli,
Baktığım suda geçmiş; bir gemidir batık...