Hüznü Toprağa Gömdüm...

Hayatın yediveren gülleri varken,
Güneş her zaman tüm enerjisiyle doğarken,
Yıllar acılara aldırmadan akıp giderken,
Hüznü toprağa gömdüm, gülmeyi incitmesin,

Rüzgârlar meltemler estiriyor,
Sevmek sevilmeyi kuşlar bile biliyor,
Mutluluk istenirse her zaman geliyor,
Hüznü toprağa gömdüm,aşk onsuz ölmüyor.

Ne sessizlikler sessiz, ne suskunluklar bensiz,
Hayat hüzünsüz mavi beyaz, artık olmayacak ayaz,
Ağaçlar çiçek açacak, dudaklarında ise şiraz
Hüznü toprağa gömdüm,yaşamak lazım biraz...


26.05.2008