Hüzün Damlıyor Gözlerimden Denize

Geliyor en ince teline,
En can alıcı yerine konuyor yüreğimin
İçinden geçenleri bilmeden
Sallıyor
Bir kuş gibi uçup gidiyor.


Kalsa
Gülümsemeler yetmezdi
Gözyaşları anlatırdı sevincimi

Şimdi ay ışığında
Resimlerdeki
O sessiz şiirlerdeki hırçın deniz
Anasının kucağında bir çocuk gibi sessiz

Önce tekneler koşuyor
Umut dolu gözleriyle balıkçılar
Yıldızların gülümsediğinin farkında değil
Ay'ın düştüğü yere bakıyorlar

Bense
olmayan sevgiliden
Veda mektupları alıyorum yine
Yazdığım mektuplar eline değmemiş meğerse

Yine duymuyor, duyuramıyorum yüreğimin sesini
Dalgalarına karışıyor denizin
Hüzün damlıyor gözlerimden
Sahipsiz bir güvecin gibi uzaklaşıyorum
Martılara bırakıyorum denizi