İç Döküşüm

Giderken bıraktığın sevgi kırıntısını
Senden habersiz büyüttüm içimde
Sensiz çürürken bu cansız bedenim
Ben seni hiç unutmadım...

Seni, içimin oyuklarında saklıyorum
Kimse bilmesin, kimse dokunmasın diye
Adını kalbime fısıldıyorum,
Kimse duymasın, kimse çalmasın diye...

Eğreti dostlukların meskeni olmuş divane gönlüm
Ne dost kalmış yanımda, ne adam gibi bir seven
Kaç darbeye dayanırım, kaç kere kanarım daha
Söyle ey yosun gözlerine yandığım,
Söyle kaç gece daha ölürüm sensiz...

Bırak sevgilim, avuçlarında kader çizgin ben olurum
Saçlarına değen rüzgâr, tenine değen yel ben olurum
Her yalanına kansam da, göz göre göre
Yine seni bekleyen bir ben olurum,
Yine sana yanan bir ben olurum...

Ne kadar küçülsem de bilirim dönmezsin geri
Hadi al yerden yere vur, en mağrur halinde istersen çiğne
Ben sus derim ümitlerime, sus derim dilime
Aşksız yalnızlıklarımın suskunluğunda boğulurum...

Ey sevgili!
Ardında yıkık bir adam var sanma
Ardında törpülenmiş bir kalp var sanma
Son perdesini oynadığım bu sahnede
Sen olmasan da hep zihnimdeki odamda saklı kalacaksın...