İç İm De Saklı...

Ateşin yanağına dokundum buz
Suyu alnından öptüm tuz
Eski zaman kırık, tutkusu zahmet
Kırk adım daha atabilir/dim/misin?

Güz güzey içe hicran
Sür geçeyim dize derman
Patika koşmaz her sırttan
Hayat düz harf üzre hozan
Havı dökülmüş muzdarip
Toprak dedim -kırılgan-
İçinde tek ölü benim

Gönlümde açık mezar bırakıp gitti dağ gibi olan

Güne gölge kırdım geceden kalma
Issız dolaşıyorum âmâ bulutlarla
Hangi rüzgâr esse lal esareti ağızlarda
Hangi yana dönsem seni unutamam

Aşk kendine özgün kitap
Çevir ölgün kum dökülsün aralarından
- yaprak, yaprak -

Bedel isteyen anımsama
Dirilsin çatlayan dilimde töz
Tekrarlayacak olsa da
İç/imden geçen kelimelerle yaşansa da terki diyar

Hep aradığım sen/sin derdin
Yârdın oldun yar
Sen yanıma düşüyor her okuduğun kufi pervazından

Alevini kovalayan duman
İsine yazılan sevdan
Her gün batışında kar yağar mı olmadan hazan

Kırağı çalmış saçlar
Sırtlandığım dağ
Yüzümde buzullar
Herkes için değildir
Aşklar

Uç umurun içindeyim
Kaç düşüşüm var düş çukuruna
Düştükçe yükseliyor uçurumlar

Sana gelmek için yol yok sanki!