İçimdeki Çocuk

I-

Sabah ezanıyla verildi sala
Minnacık bebekti içimde daha
Gözünün yaşına bakmadı dünya
İçimdeki çocuğu gömdüm be dostlar


Ölmez sanıyordum oysa ben onu
Zulümden bir çember oldu da sonu
Cellatlar acımadan vurdu boynunu
İçimdeki çocuğu gömdüm be dostlar


Alıp götürdüler benden uzağa
Sarmalayıp koydular kara toprağa
Son defa yüzüne bakamadım da
İçimdeki çocuğu gömdüm be dostlar



"Otuz yedi yıl kahrımı çektiğin için ayrıca minnettarım sana çocuk."