İçimdeki Küçük Çocuğa

Unutulmuyor !..
Unutulmuyor be küçüğüm.
Hafızalarıma, benliğime işlenmiş,
Aklımın en belirgin yerine kitlenmiş.
Yalan, yalnış da olsa o sözlerin,
Tatlı gamzeli gülüşler ve ela gözlerin,
Zihnimin en belirgin yerine gizlenmiş.

Söyle!...
Hadi söyle bana küçüğüm.
Yetmez mi bu kadar acı!
İçimde dinmeyen,
Kalbimin en sıcak yerinde ki bu sancı.

Dinle!...
Hadi dinle, dinle küçüğüm.
Konuştuklarım laf değil, söz değil,
Biraz kulak ver biraz da eğil.

Yaşanılan tecrübelerin kirli sayfalarından,
İçimdeki fırtınalı densiz hatıralarından,
Bakarak ela gözlerine anlattıklarımdan,
Sana sunduğum bu cesaretimdendir.

Umutlu bakışlarında, umutsuzlukları silmelisin,
Hayatın bir ucundan tutarak gülmelisin,
Siyah bir kalemin, beyaz bir sayfada raksı ile,
Yeniden doğacağını bilmelisin.

Bence!..
Evet bence başarmalısın.
Umutsuzluklardan, umudu çekerek almalı,
Bir de yorgunlukları koparmalısın.
Sen öz güven ve cesur bakışlarınla,
Bugün ve ebediyen kalmalısın.