İçimdeki Trenler (Yitirilmiş Kadınların Anısına)

bir tren garında başladı hikayem/iz

ilk vagonda oğulu gördüm
damarlarımdan can hıraş
geceyi doğurdum
sabahı emzirdim sütümle
memelerim acıdı
memelerim acıdı
kederden...

*
son vagonda
gölgemi gördüm
biraz yorgun
baktım/suretimi gördüm
öldüm/gölgeme döndüm

isyan gördüm gözlerimde
alabildiğine sevda yüklü kamburum
yaralı çocukluğum
toz duman gençliğim
keserle çivi seslerinde yitik ömrüm

uzağımda bir kadın gördüm
saçları kızıldan siyaha dönmüş
akbabalar her zerresinden
parça koparırken
hala yaşıyor....

inat tümcesine
bir ömrü sığdırdığını gördüm
bilmedik kumaşlarla
bedenini örttüğünü gördüm..
kıvılcımlarla kor yüreğini
avuçlarına aldığında
tren garı susuyordu geceye...

*
ara vagonlarda karışık
insan kalabalığı
kurşunlanmış balkonlar gördüm
silahlarına susturucu takılmamış

erkekler mezarlığında
kalbi boş/bedeni erk
gözleri bir öküzün
bakışları kadar bile
güzel olmayan
yaktıkları cehennemin
küllerini taşımayan
ödlek kaçışlarını gördüm
düştükleri bozkırda
yeşermeden öldüklerini gördüm...

yanlarında
zamanında ucuza alınmış
Belediye nikahıyla onanmış
yemek kokan
yağ sarkan bedenleri
küflenmeye terk edilmiş
kadınlar gördüm

anne kadınlar
terzi kadınlar
ahçı kadınlar
gözleri savruk tarlalara bakan
dayaktan tecavüzden
çürümüş kadınlar gördüm

evliliğin kutsallığını
kirleriyle kutsadıklarını gördüm

adamlar
genç bedenlere yürüdüler
hırpalamak için
ucuz fahişe gecelerinde
sınamalıydılar katil suçlarını
ihaneti lügatlarından çıkardılar
çünkü/hayvandık gelişmeden /önce....

babalar gördüm
ezilmişliklerini
kızlarının bedeninde sınayan
ellerinin izlerini gördüm
dışı beyaz içi mor
baldırlarını saklarken çocuklar
köhne yüreklerinde
kayıp aşklarına
sela verdiklerini gördüm
kırılmış sevdalarını gördüm
göz sularında
bakir bedenlerini gördüm
doktor mühürüyle damgalanmış

anneler gördüm
biraz çocuk
biraz büyük
yaşama sevincine
bir tutam koca
bir tutam evlat
olmaz bir yaşamak
sıkıştırmış
sıkışmış

kızının bedeniyle
hayata silahlanması arasında
anlayamadığı serzenişlerini
sığlıklarını tutukladıklarını gördüm...

bukalemunlar gördüm
saçlarınızı ılık okşarken
mezar kazanı gördüm

üç kuruşa onur
beş kuruşa
ibriğe koyduğu
çayı yudumlayan
bağdaş kurulmuş
leş sedirler gördüm...

algıları açılmadan
kapanmış zavallılar
kurşunlanmış genç kız cesetleri gördüm
aşka ! midem bulandı

(bazen mor pembe çiçekler gördüm)

mekanı kirli
içi temiz
aşklar gördüm
yıkamadığı elleriyle
ekmek koparan
koltuğunun altında
bir kutu peynir barındıran
dünyaya meydan okuyan
mutlu insanlar gördüm

*
beni gördüm
gözlerimde inat
yüreğimde siyah
çiçeklerim solmadan
trenin penceresinden
gün batımına doğarken gördüm
aynaya iz saldım
kustum yüzümde ki hüzünden
yaşama haklarıma dayanmış
nefeslerden soludum..

kılıç çektim
kınından
kendimi vurdum
en bildiğim ölümden.....

gökdelenler gördüm
yerküreye el sallarken
yediveren güllerim oldu
adıma yazılan şiirlerim oldu
mutluluğa çeyrek kala
akrebim sus/tu
yelkovanım pas/tı

gözlerinden zeytin dalları geçen
bir kadın gördüm
aşkı gördüm
unutmayı gördüm..
ellerimde açan
baharları gördüm
beşinci mevsimi çizdim
kara kaplı defterlere
güllerim soldu....
dokunmadığım bedenlerin
gölgesinde
öl/düm

uzaklıklardan yakınlık
mesafelerden asırlar ördüm
gözlerime hançer yarası
ellerime kardelen çizdim


4.Mayıs.2011...ANKARA