İçimin Taa Ortasısın

Ne vakit bir veda ıslansa boğazımda
uçurum olur
içimin taa ortasına düşer adın
başımın
omuzuna devrilişini özlerim
ve hep
aynı cümleye gebe kalır, susarım
tanıdık bir cümlenin sıcaklığı sarar yüreğimi
iyi ki varsın, aşığınım ...

Züleyha'nın Yusuf'a kavuşamama haliyse aşk
ikimizin arasındaki mesafenin adı var mıydı
'Sen' koyup sol yanıma
meydan okurken tüm imkansızlıklara
Allah aşkına söyle
kim gördü ki
günlerce duvarları hüzne boyadığımı...

Hangi duyguda kayboldu düşlerim
giden de özlüyor mudur kalan gibi
bilmiyorum
yoruldum soğuk akşamların yalnızlığından
gidince de yanıyor mudur insanın içi
inan
sadece merakımdan soruyorum...

Yalnızlık değildi oysa çığlıklarımın yankısı
yüreğimde tutuşan ateşin uğultusuydu
ne vakit senden bahsetsem
asil dururdu tümcelerim
hem varlığına
hem de yokluğuna adanmıştı özlemlerin en koyusu...

İç açılarının toplamı hep yalnızlıkken aşkın
kaç gözyaşı daha gerekirdi ki seni özlemeye
bozuk bir paranın
iki ayrı yüzü gibiydik tıpkı
gönlümüz hep bir olsada
biz hiç gelemedik yüz yüze
öylesine işte, nafile .