İçlenen Sensizlikler
Öylesine vurdu ki bu gece hüzün
Nasıl anlatılabilir ki
Bir bilsem,
Bir duysam,
Bir dinlesem...
Köprünün ışıklarını seyrederken
Sigara dumanımda nefesti hüznüm,
Ve sendin adına bir şarkı okuduğum ,
Boğazın lacivert sonsuzluğuna,
Sevmekten kim usanır tadında.
Duygularımın hunharca hırpalarken içim,
Merdivensiz kuyularda, derinime insen,
Mutluluk mu?
Mutsuzlık mu ? Seçsen
İnce bir sızı yağsa ötelere,
Resmetse gökkuşağını göklere.
Mavidir hüznümün rengi,
Umuttur mendirekte yeşili,
Tüm renkleri alır içine,
Lal olur aşkın renginde.
Uslanmaz acı çekse de,
Gecenin mateminde,
İçlenir kalır sensizliklere...
2011
Kentlerin boğucu, sıkıcı, katlanılmaz, duygusuz kuşatmaları karşısında sığınağımızdır sevdamız...
Ayrılığın ve geçmişe duyulan özlemin yarattığı bir hüznün ağıta dönüşmesi .Şairin şiirle seslenişinde, yolculukla başlayan şiir depremle bitiyor. Ancak bu deprem yürekte, an'a kendisini duyumsatan anıların ağırlığında yaşanıyor.
Tebrik ederim sevgili şairim Emeğine Yüreğine Sevdana sğlık Dostlukla...