Iki Kavak Gölgesi

İçimi daraltıyor yaşadığım bu şehir.
Alıp başımı bir gün bur dan gitsem diyorum.
Ne bir keder götürsem ne üzüntü ne kahır.
Hepsini bir kalemde birden silsem diyorum.

Sessiz sakin yemyeşil bir yer olsa uzakta.
Aldırmasam kimseye koşsam,koşsam diyorum.
Kanat çırpsa umudum uçsuz mavi ufukta.
Ümitlerim büyüse coşsa, coşsam diyorum.

Yeryüzü yatak olsa gökyüzü de yorganım.
Tutsam onun ucundan hemen örtsem diyorum.
Yastık bile istemem varsın tutulsun boynum.
Koysam başımı taşa hemen yatsam diyorum.

Gün doğsa üzerime gözlerimi zor açsam.
Yeni güne umutla baksam her an diyorum.
Yeniden doğmuş gibi mutlu huzurlu kalksam.
Unutsam tüm her şeyi geri atsam diyorum.

Dolaşsam dört yanımı şöyle etrafa baksam.
İki oda ev için mekan bulsam diyorum.
Taş üstüne taş koyup üstüne çatı taksam.
Dişimden tırnağıma huzur dolsam diyorum.

Çevirsem etrafını renk renk çiçekler eksem.
Olmazsa olmazım var iki de kavak diksem
Otursam gölgesinde koyu bir kahve içsem.
Şu dünyanın kahrına gülsem geçsem diyorum