İki Parça Ümit ...

Çöpçatan ,
Kuş yuvası bir aşka düşünce yazgısı
Çalı çırpıdan
Ayaza karşı metanetsiz ;
Genelev sevişmeleri dürüstlüğünde kadının sevdası
Hakikatsiz....

Kör bıçak kesiği gibi her bakış ,
Merhametsiz .
Terkedilmiş bir saray kadar tenha yürek
Bitmez tükenmez bir yolda iki kişilik ,
Yoldaş eder yalnızlığını
Girer koluna
Yol alır
Tükenişe seyyah kadın...

Berlin'de tiz bir sinegog çığlığıdır acısı
İstanbul'da kayıp bir çocuk korkusu .
Cehennem dünyadan bir kalem üstün görünür gözüne
Her gün ölür !...

Hiç sevilmemişcesine çorak bedeni
Hiç öpülmemiş kadar kurudur dudakları
Aşka dair bildiği ne varsa
Saklıdır bir kütüphanenin tozlu raflarında ...

Anne sütünden yeni kesilmişcesine eksik
Sokulacak bir sıcaklığı yok !
Sağanağa yakalanmış kafes kuşu
Sığınmaya izin vermiyor çatı altları ...

Sol yanı felçli ,
Sahipsiz bir kıta kadın
Defalarca hudutları yağmalanmış ,
Defalarca işgal edilmiş
Ve hiç fethedilmemiş ...

Lügatta adına yuva denen bir yerde
Dört duvar kara perde
Sevgisiz iki kol arasında
Canı yanıyor
İçi ağlıyor her sevişme sahnesinde ...
Susuyor kadın
Susuyor ;
Çok korkuyor ...

Ya gidip bir kez ölmek,
Ya kalıp her gün öldürülmek var kaderinde
Çeyizinin en nadide parçası
Yazgıyı bırakıp geride
İki parça ümit atıp tahtadan valizine
Korkular dolu avuç içi yüreğinde
Gidiyor kadın ;
Gidiyor bilinmeze .....


Paylaşımda sözü geçen kadının ; paylaşan kadınla , uzaktan yakından bağlantısı yoktur ...
Bir kadın sığınma evinde , masa üzerine yatırılan bir kaçıştan esinlenerek yazılmıştır...