İkilem

Gözlerinde sabah bitti güneşin
ve aşka susamış kadın sunağında ağlamalarım
kendimlik imdadına yetişirken son yalvarışlarım
ıradı benden sen ve senli avuntularım
kahrına uyurken gece ve yıldız secdeleri
namaz ihramına durdu ay ve bulut karalıkları.

Sabah olmaz
kadınım göz şahikalarında(ki) evham ve ben
karabasan sevdalıkları
yasa büründüren elimdeki son mendil ıslaklığın.

Gül mevsimi çökerken gözlerine
ben zamansız yolculukların arifesinde
sana bir tutam saç meramında el ufalamısına bıraktım beni.

İçimden yalnızlık vapurları geçer
ve sen geçersin
ağlamalarımı bırakırken rıhtımında
son bir veda sorgulamısında
armağanım kalsın sevda doruklarım.

Gece miting alanımdır
gözlerim sloganlarında suskunken
geveze ırmaklar akarken sözlerimden
sen bent ör nakkaş rehavetinde yüreğine.

Al kat beni sana
ve doğurt yüreğinden istersen yeniden
avlık mevsimim çoktan geçti
oltalarında bırak
ben av(ken) sen balıkçı misali.