İkinci Bâb Afilli Melankoli

Çelik gövdemin sağlam olsa da zırhı
Elimde değil üzülüyorum
Afilli bir yalnızlık türküsü kırılır dudaklarımda
Zebercet bir intikal bu
Bir eskimişlik tamir edilmeden
Yakamdan sarkan yeni bir yıkılışın öyküsü

Hissiyatım kanatır içimdeki sessizliği
Çığlığın en bâkir hâli belki de bunca şiir..

Yıkılmazdım,
Aksine çoğaltırdım ayak direncimde başkaldırıları
Zulamda iki çocuk,
Zıt renkte.
Biri ,
yorgunluğu sırtlayan, susuz ve ayazlığa dirençli
Biri,
Sessiz bir kadere teslimiyetin içinde
Ne gelirse başım- gözüm üstüne
Rabbimden..
Der gibi

Beyaz bir kağıdın soluğu hasret ç/ekiyor şiirlerime
Onulmaz bir düş sarnıcı birikir azar azar
Gecenin bir vakti yosma bir el kapımın zilinde
Bahane işte, bir tutam çay istemi
Göğsümde daralan esmer bir eğreti histeri

Suyun koynuna yatırıyorum yüzümü
Derin bir hıçkırık dudaklarımın parantezine teyelleniyor
İki damla çiy damlası harelenir kirpiklerimde
Katil bir tebessüm giydirir dudaklarıma kan libasını

Şimal esintisi avuçlarımda

Tutar falımın örgüsünden faili meçhul vuruluşları
Tesadüf anıdır
Yüzümün kıyısındaki hüzün kısırgası
Baş döndüren seyirlik illet
Soluğumun kesiğine bıçkın bir kefen

Bir masalda d/üşüyorum
Bir şiiri yazmadan mısra mısra düşünmek gibi ? örneğin
Afilli bir yalnızlık türküsü kırılır dudaklarımda
Çelik gövdemin sağlam olsa da zırhı
Elimde değil üzülüyorum.