Iliklerime işlese de Ziyankar Gözlerin

ve sen;
yüzüstü düşmüş
muhabbete kör
uzağınla beni tarumar ederken
sevmediğini düşünsem
çoktan vazgeçerdim yüreğimin söylediklerinden......




aslında,
bana mısın demiyor sana duyduğum özlem.......



öyle bir parlıyor ki çoban yıldızı
gecenin laciverdinden..
afilli
sefil
sersem
uzanıyor iri gölgem.....
öldüm be
öldüm yokluğunda
duyulsa ya sesin ta ötelerden....
görsem o ozan yüzünü
aralanmış pencerelerden....






bana da yer açsan ya sofranda
akasya kokulu odalarda tutsan ellerimden
ıslatsan sevginle
aşk sularınla ürpersem
tek bir gövde olsak
kum saatleri usulca akarken
beni alıp sıyırsan bu izbe şehirden...





şaşırmış günaşıklar gibi
apansız bir gizli elle
yüreğimi yerinden söksen...
yollarda aşkın tozlu sesleri,
dudağında pişmanlık gülümsemesi
düşlerinden bile çekinmesen....


belki de
yarın daha aydınlık olur dünden...




aşk yağarken engebelerden
son tespihini çekmesen
silmesen beni belleğinden
yalpa vursa da bedenin
yolma gecelerde sarkıtsan kirpiklerini
üzerime yıldız tozları döksen...
tutunup dolunaya
gökyüzünde bir düğün şöleni düzenlesen...




ya da
nizamsız sevda yürüyüşümüzde
ağlayıp sulusepken,
en serseri yanınla
"masalın sonudur hoşçakal"
desen
bir içimlik sevdan
kıytırık dudaklarımdan
akıp giderken
iliklerime işlese de ziyankar gözlerin
inan gücenmem
inan....
gücenmem....









yarından sonra bir hafta yokum
hepinize şimdiden sevgi ve selamlar...
özleneceksiniz bilin...