İlk Dokunuş

Rüzgâr ateşi üfler
Alevdeki yüz kıvılcım

İpilder seyrani düşleri seyreyler
Duygusuna sarılı boşluğuna düşer
Sönse
-duman-
Küle mim kelebekler

/ Her kül terk edilmiş bir kalıntı
Öyleyse duman niye içli içli göğe ağdı /

Hazan ocağa değen buğu
Hüznün tozlarını toplamış
Yer-gök-su
Orman yosun

Tanrılar yağmura ninni söylüyor
Bir umut
Sussa bulut
Tutsak içimizde
Ten kırları

Eşit ıslaklığımızı yuvarlasak nehrinde
İnce toynak dokunuşlarını koşuştursak özgürce
Kim baksa görür ruhun sakladığını

Utanarak gelir elbet almaya
Uçurum içerken kokulu soluğu

Her damla
Aslında bir kıvılcım
Ve her kıvılcım
Bir kelebek

Uçurmaya çalışma
Bir kelebek avuçlarında ölmek isteyecek

-Avuçların da ölecek-