İlkel Acılarımla Aşk

Şehirler
Kalabalık sokakları
Parıltılı ışıkları
Güzel kızları sokakların
Ve erkekleri en yakışıklısından
Hepsi sizlerin olsun
Ben dönüyorum artık
Belki bir çiçek ya da bir ot
Olabilmeli
En ilkel acılarımla ağlayacağım
Sesim tüm hırıltısıyla
Saracak evreni
Ağlarken gözlerimi gizlemeyeceğim
Utanmadan yaşlarımdan
Ahların vahların zamanında değiliz
Kör deme onlara
Göremeyenler de
Her gözü olan görür mü ki
O zaman binlerce gözle bu körce yaşam
Niye
Bir zehir üretiyor kalbim
Tek kişilik ölümüme
Aşk iki kişilik
Sen sadece ölebilirsin bir başına
Sevmeyi deneme gönül
Sus şimdi
Suskunluğu öğren haykırışlarda
Ve dokunmadan okşamayı
Aşkın kanatlarını
Unutma
Ben ölürsem bir gün
Günün yokluğunda ölürüm
Doğduğum ayın sıcağında
Belki o gün
Bir çocuk turuncu çizer gökyüzünü
Ya da kırmızı bir deniz
Çimenleri mavi yap çocuk
İçine al beni mavinin
Sonra
Kapkara çiçekler çiz üzerime
Ben susayım
Sen ilk gözlerimi sil çocuk