İllede Sen

Neler oluyor kim kapattı ışıkları,
Açın ne olur katlanamıyorum bu karanlığa.
Yoksa yer ile gök vuslatamı erdi?
Nedir bu ruhumdaki depremler.
Benim gözlerimemi mil çekildi,
Neden göremiyorum değer verdiklerimi?
Nefes almak bile yük gelir oldu yüreğime
Nefes almak yaşamaksa yaşıyorum işte öylesine.



Yokluğunda zehmeri ayazlara müptelayım ben.
İstemem yazı,baharı bana kışlarımı verin.
Ne kar ne firtına,söndüremez yürek yanğınımı.
Ateşi sönse bile kıvrım kıvrım isi kalır,
Gönlümdeki sevda odalarında.
Senden başkası derman olamaz
Oluk oluk kanayan yaralarıma,
Senin benden ayrı geçirdiğin her an,
Ecel bir adım daha yaklaşıyor can damarıma.


Ahhhhh bu akreple yelkovan yokmu ya!
Bir gün ecelsiz öldürecek bunlar beni.
Oysa sen nereden bileceksin ki,
Evdeki bütün saatleri sana endekslediğimi?
Saatler on ikiyi gösterince vuslata ermiyorlarmı,
İşte o an bir bir kırasım geliyor hepsini.
Senden ayrı geçirdiğim her saat,
Son nefesime bir adım daha yaklaştırıyor beni.



Zor değildi aslında seninle her derde gülmek,
Acıyı abı hayat niyetine ellerinden içmek.
Şimdi bir ben yalnızım koca şehrin karanlık sokaklarında.
Bir de sahipsiz sokak köpekleri.
Koca şehir sanki üstüme geliyor,boğuluyorum.
Yokluğunda aldığım nefes bile haramdır bana.
Kaldırım taşlarını bir bir saysamda ayın şavkında,
Attığım her adım yaklaştırıyor beni,kimsesizler mezarlığına.



Gelsede Azrail el açıp aman dilemem.
Bir emanetim var verecegim eninde sonunda.
Zaman acımasız davranıp çok şeyimi çalsada.
Kömür karası saçlarıma tutam tutam yıldızlar yağsada.
Ömrüm hazana ermiş ecelim vakitsiz gelmiş olsada,
Ben sensiz son nefeste bile çırıl çıplağım,
Cevh'i leyl gecelerde vuslata ermek varken,
Yokluğunun kollarında son nefesi vermek,
İşte bu!!!
İşte bu gider benim ağırıma!!!!!