İmgesel Aks

Unutma
Bir insanın iyiliği de kötülüğü de o insanı sevdiğin kadardır

Seninkinden bir ton koyu tercihlerimin arasından
İnce kabuklu erdemler topladım zembilime
Aşk şerri doldurdu terazimin bir kefesini
Pişmanlıklar yetmiyor diğerini dengelemeye

Alışkanlıklar kabuk tutmaz yaraya dönüştüğünde
Mevsimlerden dehşetti artık
Ve bütün anlatımların ucu yanıktı
Ses rengini soldurmuştu bir kere
Nutku tutulmuş hitapların muadilleri asıldı
İsimsiz sayısız gecede

Söylesene
Hangi yamuk his statüsünden vazgeçti de
Dizginlerinden çözülen üzüntüler pusulasız kaldı

Sen şimdi düşmanlıklar açtın ya aramıza
Zemberek kutusuna saklanan mefhum
Belleğime yığılan aforizmalardan sıyrılıp
Düştü dünyanın kucağına
Davullar çalsa da İsmail'in bıçağı üstüne
Çaresiz payıma düşen sızıya razı geldim
Resim mektup hatıra
Senden geride kalan ne varsa yanıma alıp
Sağır ihtimaller bulvarında karşıladım
En içli ölümleri

Dilaltı aldığım aşklar yetmedi
Kalbimin sensiz yakalandığı hastalığı iyi etmeye
O yüzden bırak
Dilbaz baykuşlar mevlit okusun
Başımızın boş bıraktığı yastık ucunda
Sen bilmesen de ben
Nar taneleri kadar çok ağlıyorum göğün taşrasında

Son bir kez ulaklarını gönder geceye
Kahve telvelerine gömdüğü başını kaldırsın
Hatta daha da mübalağa et
Rahmet kapılarını kilitle hayallerin üstüne
Ama unutma
İyiliğin cehennem toprağında yetişse bile
Gözyaşlarımla sulamaya hazırım