İnadına

Söyleşirdik...
Sessizlik çökünce
Ay düşerdi üzerimize
Sen saklanırdın gözlerime
Ben gözlerini okurdum hece hece
Sen susardın
Ben şiirler yazardım gözlerine
Adı Gül
Adı Can
Adı Yar

Siyah ne de güzel yakışırdı sana
Bir ben tanırdım
Uzanıp bilinmezine gecenin
Saçlarımı tarardın
Tel tel dökülürdüm avuçlarına
Gece gül
Gül saçlarım
Sen gül kokardın

Zaman
Sağnak sağnak yağardı gecenin üzerine
Anlamazdık
Yetmeyen zamana kalırdı son cümle
Öfkeyle sayardık

Ve...
Gün ışıdı
Uyandık hayata

Kaldı mı gözlerinde ay ışığından eser?
Gel...
Güne
Zamana
Hayata inat
Söyleşelim yine.
04.10.2009





şiirime yorumları ile can veren değerli hocam Mehmet Nalbant beye teşekkürlerimle...