İnanç Kendiğilinden Besteler Hayatı

Bütün umudunu
Kanadı kırılmış bir güvercine verip
Hayata direnişini denemek kadar
Kendine çırılçıplak gülebilmektir
Beni sevmek...

Ve seni sevmek
Parçalı bulutlu bir eylül ikindisinden
Daha hüzünlü bir güftedir
Dinlemeye hazır olmadığım...

Git demek kadar özlemektir
Ki beklemek de sevmektendir
Bir ağacın gölgesinden
Sancılı bir gecenin gövdesine
uzun uzadıya yürümektir
bata çıka ayrılık birikintilerine

sevmekle kol kolaysam
yol boyu uzanıp dokunmuştur ellerime yağmurlar
yasemin kokulu rüzgarlar
örmüştür saçlarımın hırçın kızıllığını
sevmeyi anlamışsam
sağ yanıma her döndüğümde
yüreğime çarpan umudun o ritmik nefesinden
bestelemiştir inancım
kendiliğinden hayatı...