İncir Altı

?Kürek kemiğimde, bir kuş ölüsü gizleniyor, gizeminin şavkından.
Ve ben avuçlarımda ısıtmaya çalıştıkça seyyah olmuş kar kürelerini;
tırnağımı kestim.
Kış doldu odama...?




Kıvırcık saçlarının arasına
kül atıyordu incir altı...
Ve bir dalganın,
omuriliğine benzetirdi kendisini...

Yeşil bir sürme olup aktım tuzundan.

Retinasından saldığı safran huzmelere,
gri düşl'er iliştirirken
bir yıldızcığın kapanış düğmesinden seslendi;

?hangi sancıydı omuzlarını kadeh biçen,
mayhoşluğuna?

Bilirsin ki kalem düşmeden
ser, iz olur sarı kâğıdında...

Sen;

cenin olmak istedikçe
fetüs kaldın;
hufresinde sorgunun

Kendi içine döndükçe,
ağırlaştırılmış bir uykuya aldandı
yüz'ün...

Ne hoş, bileğine kadar cam kesiği bu kitap!

Renk körü bir yarasa,
demircinin taze kor'unda soluklanırken
sunağında erguvan yaprakları kurudu

İncir altı... Anlasana;

intihar dilendi her idam!

Bacası, inatçı kömürlere direnmiş
bir dağ evinde öğütürken
isli kirpiklerini...

Minderleri hınca bilenmiş seyir terasından uzanırdın
döküldüğün nehre.

Duymak ne kelime...

Heyhat!
Ne kadar da kırılgandın incir altı...

Yaprağınla örtünmeme izin vermedin
ve belki biraz nekes...

Temizlenmek istedikçe,
bir kuyuya imrendim o vakit...

İçime düşeyim diye,
asılı kaldığım lâ'dan.

Biraz daha belirgin olmak
ve duyulabilir;
sedefli bir kanat çırpısından...

-senin zengin ve açık büfe nimetlerin,
bir sokak çocuğunun yakasından tutmazken
gemici, urganından ırak
saçlarımı düğümledi gırtlağıma...

Basireti aldandı gölgemin dehlizinde, ad'ıma...

Ses
Sessizlik
Ses
Sessizlik


Hadi be sende

karar ver artık!

Ham ürüyor servetin,
agorasında gövdemin...



?Tamam tamam.
Sen biraz sus,
ben konuşacağım
Anladım ama nasıl?
Hani susku bıçağı,
dikine kurulmuştu
damağımın sofrasına

Konuşmasam uyuyacak,
konuşsam ölecektim.

Anladım ama nasıl?