İnsan

İNSAN

İnsan olmuş, toprağımız yurdumuz.
İnsan için, tarla bahçe kurdunuz.
İnsan olmuş, dermanımız derdimiz.
Dert sensen, derman benim insanım.

İnsan için, ne yolları tepmişiz.
İnsan için, dağ başında yatmışız.
Ocak olmuş, onun için tütmüşüz.
Ocak sensen, odun benim insanım.

İnsan olmuş, her sofranın baş tacı.
İnsan olmuş, kötü sözlerle acı.
İnsan olmuş, has bahçenin ağacı.
Ağaç sensen, dalı benim insanım.


İnsan olmuş, yediğimiz içtiğimiz.
İnsan olmuş, tadıp seviştiğimiz.
İnsan olmuş, saçıpda biçtiğimiz.
Tarla sensen, buğday benim insanım.



İnsan olmuş, yoluna taş koymuşuz.
İnsan olmuş, sofrasında doymuşuz.
İnsan olmuş, ağlamışız gülmüşüz.
Gülü sensen, diken benim insanım .

muzaffer CURA

17 Şubat 2010 22 şiiri var.
Beğenenler (6)

Henüz beğenen olmamış...

Yorumlar (6)
  • 15 yıl önce

    Şairin alışagelen şiirlerinden içerik olarak değil ama biçimsel olrak değişiklikler taşıyan şiiri. İnsan onunşiirinde deşilen, sevilen bir varlıktı daha önce de. Şimdi dörtlükler halinde gelen şiir bize halk şiirinde olduğu gibi bir takım düşünsel aktarımları mı sunacak acaba diyerek okuyorum şiiri. Yanılmamışım. Çok başarılı olmuş şiir. Geçmişte insan için kendini feda edenlerin sızısını duydum. Bütün yaşamını onun mutlu günlere ulaşması için feda eden bir insan sızlanması. Elbette kendi mutluluğu da onlarla olacaktır. Dışarda kar varken kendi hanesinde yaz olmayacağını bilir bu tür geleceği gören , düşünen ve yaşamı doğru yorumlayanlar. elbette söz 'insan olana' sunulur. O insan ki " Şu adem dedikleri/surat ile kaş değil/ adem manaya derler/iki el bir baş değil' sözündeki mana olan insanı amaçlar. O sadece surat ve kaş ya da suret ve kaştan oluşanlar bizi taralayan bize taş atan bindiği dalı kesenlerdir ki acıların en beteridir onlarla düşüp kalkmak, aynı havayı solumak.. Sone naım şekinde olmadığı için bu yanı bir tarafa Güzel şiiriniz nedeniyle sizi kutlarım Muzaffer Bey.