İnsan Kendisi İçin Sever ( 1)

kalbimdir dökülen geceleri

bana açık duran pencerene

ben aşkından kor olduğumda

külümden gül ol sen



kendine yakın bulduğunda

bir nefesi, karanfili, bir aşkı

o vakit ne çok özler yürek

ne çok sever



samanyolu şarkısını mırıldan

mehtaplı akşamlarda

seni özlediğimi düşündüğün

an

tek bir kırmızı gül durur mutfak

masasında...

gideriken almayı unuttuğun




denizler kuşlara, balıklara ev

teknelere sonsuz coğrafyadır

almadan verdiğinden mavidir

bu yüzden derin bakan gözlere

benzer




şiirleri bir daha oku bu akşam

yüzümü en beğendiğin dizeye

benzet

yanyana ne güzel olacağımız

hayal, düş , farzet değil





yaseminler, mecazi anlamlar

eşliğinde kuğuların yolcuğuna

katılırız

sadece kalbimizdir bize sahip

çıkan




insan kendisi için sever inan...

------bu ayıp değil------