İnsan Ve İnsan

Bir avuç toprağım etimle kemiğimde
Bir damla su keder gözyaşımda
Neden anlamaz ki insan gönül dilinden
El verirsin kol isterler senden
Her lafın kötü olur dün kıymetli iken
Gül verirsin dikeni sana batar birden
Neden bilmez kıymetini bir kalbi kaybetmeden

Al dersin malını almam demez
Feda edersin ömrünü yeter demez
Bir küçük hatanı yazar unutmaz
Verdiklerin dünde kalır hatırlamaz


Kırılır incinirsin belli etmeden
İçin kan ağlar yüzün gülerken
Çekersin yükünü ya sabır diye
Kendine haktır her şey seni düşünmez
Alınır darılır kendince her lafa söze
Hiç düşünmeden söyler zehir dilinde
Samur kürkü atar senindir hele!

O duygulu hassastır sen gamsız
Ver yansın kır,dök vur abalıya
Her zaman acıdığı,nefsi haklı ya
Mecbur mu daima minnet duymaya
O Allahtan korkar sen de imansız

İki rekat namazla kazanır cenneti
O günahtan uzak sen düşün kıyameti
Yaradan bilir ancak, doğruyu gerçeği
Beyhude geçer ömür,anlamak imkansız