İrislerinde Zehir Zemberek Kış

//Kaç yıldır uğramıyordu irislerine zehir zemberek kış...//



Ben hiç tatmamıştım soğuğunu
Üşümemiştim ki seninle hiç
Haber sızdırırdı gözlerin erkenden
Sen
Hissetmeden
Sımsıkı kapatırdım kapılarımı pencerelerimi
Sarılırdım
Soğutmazdım birlikteliğimizi...



//Bu defa
Fark edemedim
Hata bende...//



Düştüğün yerin
Hep yanına düşmüştüm
Üstün başın toz toprak
Yara bere içinde kalırdı elin yüzün
Gözyaşlarımla siler
Şiirler üflerdim
Bıkmadan
Usanmadan
Acıtmadan üstlerine
Ta ki
Tükenene kadar nefesim...



Yanlış yollarda
Gölgen içindeydim
Olur derdim
Olur
Her güzelin bin kusuru
Benim de vardı elbet
Olsa da saçma sapan
Dilimde sivri iğne uçlarım...


//Bırakmaya razıydım ama yoksun...//




Bütün ilkleri bana tattıran adam...

Yüzüm yüzünde
Üzümlerim gözünde dolaşırdık
Bayılırdım
Çikolata tadında dudaklarına
Sarıyı sevmezdim
Sonbahar rengini sevdim saçlarında
Yeşilin böyle deli akanını
Görmemiştim hayatım boyunca
O günden sonra
Kara bir perde çektim
Elalarıma
Hırsla...


Yanılmazdım
Yanıldım...

Anladım
An'mışım...




Kışını
Bana bırakan adam
Reddediyorum
İstemiyorum ki
Kime istiyorsan ona armağan et
Bilirsin
Yaz benim
İlkbahar benim
Her ikisini de ne çok severim...




//Şimdi
Sırlarınla birlikte gömüyorum seni
En son gördüğüm yerde
Yine de
İyi ki dokunup geçmişsin
Tek kişilik yüreğime...//