Işığın Ve Pençesizler

Kapatma perdeleri, korkma karanlıktan,
Orda ışığa hasret niceleri var.
Yak, içerde seni aydınlatan ışığı,
Açık kalan pencereden dışarı sızsın.

Arslanlar kükreyecek karanlıkla senin aranda,
Onlar istemezler karanlığın aydınlanmasını,
Çünkü yemleri o karanlıkta.

Ama korkma, kuvvet değil dünyanın hakimi,
Eğer öyle olsaydı başkandı ayılar.
Bilinç hakim olmuş dünyaya, tekniğe bak,
Senin eline bir fener vermişler şimdi,
Sil camlarını da, onu karanlığa çak.

Göreceksin fenerinin ışığında birkaç gölge.
Onlar taşradaki baban, annen, kardeşin,
Yada akraban.
Tanıyamazsın onları önce, yüzleri yırtık,
Birde bakarsın o yırtık yüzler gülüyor,
Yanmış, kapkara derileri değişiyor sayende.
İşte o zaman mutlu olursun onlarla beraber.

Evcilleşir arslanlar, yada yediremez kendilerine,
Kaçarlar.
Kovalarsın hep beraber onlarla,
Göreceksin en sonunda pençesiz,
Ölü arslanlar.