İsimsiz

uzaklaşmak istiyorum bu şehirden...
şimdi sahil kenarında denize anlatmak isterdim derdimi
rüzgar alıp götürse kederlerimi
hafiflesem ...
bir kuş gibi
uzaklaşsam da bu şehirden kendimden kaçamıyorum
olmuyor beceremiyorum
zor geliyor ya da acı çekmek hoşuma gidiyor
çoğu şeyi erken yaşta düşündüm yaşadım ben..
hepsi bir bir çocukluğumu çaldı benden ..
yerini olgunluk aldı
düşüncelerime hapsoldu ruhum
çıkmaz bir sokakta gibiyim
ama sadece
hislerim ve ben...
ne zaman geçmişim geçse düşüncelerimden
hep gözlerim dolar aniden
yaşamak güç...
nefes almak bile zor kimi zaman
hıçkırıklar düğümlenirken boğazımda
ben yaşamak için çabalarken
neden hep darbe yedim en sevdiklerimden en güvendiklerimden?
yine kayboldum kendi içimde
hapis gibi bu şehir bu ev, insanlar ,herkes
büyüme sancılarımı bunlar
yoksa yaşamın acımasız gerçeklerimi
soru soru ardına
cevaplar belirsiz
nerdeyim nasılım neyim adımı bile unutmuşken
hala yaşama çabası neden?
yok olmuyor kusamıorm nefretimi kinimi içimden
nekadar kelimelere döksem de içimdekileri
yok yok
anlatamıyorum olmuyor çıkmıyor hiç birşey bu benden bedenden
ama şimdi vakit ayrılık vakti
ben sadace el sallıyorum geçmişime
şimdikilere
sadece el sallıyorum.........