Isimsiz2

donmuş dünyaların sessizliğini
verin bana
sisler ardındaki karlı dağların yokluğunu
zindan aydınlıklarıyla doldurun
ruhumu

başımı taştan taşa çalsa da kayalarda
yalnız senin dizinde durulan bir denizim
senin yüzündür gülen o soluk aynalarda
sende sararır yaprak
sende yeşerir mevsim
hasret dolu

baharla uyanmak zor biliyorum
güftesiz bir şehnaz makamı gönlüm
geçtiğim her yolun çiçeği soldu

ömrüm çilesini doldurur ağır ağır
feryadımı duyan yok
taş sağır toprak sağır
ve başladı ruhumun sonsuz uykusu