İsim/sizinim...

/ Öyle çok karanlıkları uyuttum ki içimde
İncinirdi sözlerin kırpsan dökülecek inci tanelerin
Gözlerimde dondurdum tüm anıları düşmesin diye /

Ansızın ay ışığı düştü penceremden sızdı solgun renklerime
Anlamsız perdelerimden dolandı yüzüme, dokundu gözlerime
Kör karanlık kuytularım çıktı su yüzüne
Gümüş sumrular inmemişti henüz kentime

Bir deli arka bahçe incecik bilekleriyle ceylanlar var içinde
Saçlarımda soluyan bir orman birbirine uzak kirpiklerim
Yarım bırakılmış bir şarabın nahoş tadıydı bende akşam
Zahir bir kandamlası zalim elinde damladı damlayacak içime
Yarısı ısırılmış bir elma var masamın üzerinde
Ama kimse bilemeyecek kantardaki zamanın vurduğunu dibe
Kızdıkça dişlerim geçiyor birbirine
Göğsümde dağılıyor farklı bir sancı adımlarım taşırken sokağı
Bir zamanlar minnet duyduğum gözlerine bakıyorum yabancı
Di'li gelmişti uzun yollar bitiminde hancı göç etmiş başka şimdi kendine

Tek tük kalmıştı havayı parçalayan peyzaj bulutları
Doğa serin bir yorganın altında gök/yüzüm kadardı
Ve binlerce parıltının altında yaşanıyordu bu başka acı
Ki ben hala çaresiz severdim taraçada unuttuğum o son şarkıyı

Sakin bir deniz üzerinden yansır durur geceme ışığı
Ölüler şehrinin atık vücutları döner vurur kıyılarıma
İçimdeki korkak fırtınalar kaçışır derinlerime kuyulara düşer yüzün
Bir birikintiye çarparsa ancak güler oradan hüzün
İçinde ateş böceklerini beslediğim deniz artık kudurur
Karanlıklardan bir nur süzülerek deltasında vurulur
Yılgınlığını yaşayan hayat sofra bezi gibi silkelediğinde yıldızları
Gökyüzünden bütün simler gelir tenime dokunur
Alev alev yanışlarında köklerime ilişir turuncu bir his
Bir kalbi keser gibi orta yerinden suskun kırmızı öykünür ellerimde

/ Gece akar itlerin uluyan sesinden acın gelir oturur içime
Bilinmeze vurduğum kaçan uykularım mı ya da yaşadıklarım mı kime ne? /

Bil ki artık senin aşkınla ölen faili belli sevgilinin
Söğütteki yeşilin soğudu gölgeni eğme istemem üstüme
Serin gönüllerin ayazında donmuş gibiyim
Senin anladığın nesilden hiç değilim

Yeter artık geceyi bir kılıp günle ters düştüğüme
Mavi sularım kıyılarından çoktan çekildi senin üzerine

Ama yinede ferahlamıyor bir damlacık bile serinlemiyor içinde
Bunca kördüğümden sonra çözdüklerimde anlamını yitiriyor git gide
Seherlerde kalkıp su serpiyorum çiçeklerde kalan bezgin renge
Bensiz dağılan bulutların yağdırdığı yerde mutlu musun söylesene