İsmine Şiir Yazdığım Kadınlar

Nedensizce Ayten'e yazıyorum kaç zamandır,
Hangi cinayet romanından çıkıp geldin sen,
Tırnaklarındaki siyah ojelerin ne işi var sırtımda,
Nasıl olur hala içinde saklanırım ki ben,
Biz ne zaman seviştik kaşla göz arasında,
Nerden çıktı gömleğimdeki bu ruj izi,
Of be Ayten, şimdi sırası mı allah aşkına?

Neyse Mualla uyanmadan gideyim ben,
Yoksa kapının önündeki hınzır kedi ispiyonlar beni,
Geceleri ıssız kaldığımda düşünüyorum Ayten,
İsmini yüreğimden nasıl söküp atabileceğimi,
Parasızlıktan şiir kitabını da çıkaramadım,
Cebimizde bir çay parasına hasretken,
Milletin derdine derman olacağım diye,
Geçmişim yine bugün kendimden Ayten,
Vallahi hiçbir ilgisi yok seninle,

Mübeccel keser yine önümü,
Kukumav kuşu gibi tünüyordur şimdi pencerede,
Ne dünyaymış arkadaş anlamadım bugünümü,
Kimbilir ne izler durur da geçmiş günümde,
Geride terkettiklerime baksam göremezdim ki,
Senin gibi zır deli bir kadınla vakit geçireceğimi,
Gördüm, falcının lambasında gördüm de,
Akıl erdirememiştim ben Ayten,
Yoksa çıkarmıydım karşına o kalabalık otobüste,
Mübeccelle yaşar giderdim işte,
Yok bu böyle olmayacak,
Biliyorum bir bir çıkacaklar karşıma,
İsmine şiir yazdığım kadınlar,
Köşebaşlarını dönünce kesecek yolumu,
Yakılan şiirlerdeki yalnızlıklar...

En iyisi İren'e gitmek,
Gecenin bir yarısı bir tek o saklar beni koynunda,
Aşk vurulsa alnından benden bilir bunlar,
Ne söyleseler de o inanmaz yalanlara,
Temiz kalbimle sevdiğimi bilir kendisini,
Duvarlara saplanan hançerimsi çığlıklar,
Gecenin sessizliğinden korur bizi.

Ah bu ismine şiir yazdığım kadınlar,
Bir eline geçirse beni,
Diri diri mezara sokarlar,
Dinlemezler ki faniymiş yahut baki...