ıssız Şehir

dipsiz bir kuyudayım karanlıklar içinde
bir dönsen kurtarsan beni bu karanlıklardan
artık çok korkuyorum...
canımı yakıyor yokluğun
alıştın dimi diye soruyorlar
nasıl alışırım yokluğuna
yokluğun diye birşey yokki dünyamda
sen yokken ıssız soğuk şehir
ne huzur veren nefesin var
ne yaşadıklarımda heyecan
korkularımla bir tek ben
limanı olmayan bir sandal
kıyılarına hasret...
yağmurlara karışmış gözyaşım
esen rüzgarla dökülen yapraklarım
sehir ıssız sanki benim hüznümü taşıyor...
yaşadığım tek gerçek var
yanımda olmayışın
hiç birşey avutmuyor
yüreğim denize akmış
dinmek bilmeyen bir fırtına
ufuklar hep karanlık
ne bir umut ne deniz feneri
bir tek hayalin oda yetmiyor
yetinmeyi bilmiyor yüreğim
canım yanıyor dedim ya yabana atma!
kalbimde paslı bir kurşun yarası
adı hasret...