İstanbul ... / Yakarış ...

Ben İstanbul'a ağlıyorum
İstanbul sensizliğime yanıyor...

Ben ağlıyorum,İstanbul susuyor,
Ellerim de...
Bu şehire her yağmur yağdığın da,
Gözlerim sende kalıyor !
Her hangi bir meydan da,
Kalabalıklara takılıyor sonra !
Hani olur da,
Bir yüz anımsatır,
Seni bana ...

Kapatıyorum gözlerimi,
Başımı yasladığım,
Yolculuğun nerede son bulacağını bilmediğim otobüs ün
Buğulu camına...

Hayal ettiğim gibi,
Yine sen çıkıyorsun,
Göz kapaklarımın yorgunluğun da...

Ben İstanbul'a ağlıyorum,
İstanbul sensizliğime...

Yorgun bedenleri,karanlık yüzler gölgeliyor,
Ve;
Telaşlı gözler,yerini sahte tebessümlere,
Emanet ediyor !
Duygular,süs olarak raflar da,
İstanbul'da ...

Ben ağladığım da,
İstanbul isyanlar da,
Sensizlik;
Dilimin ucunda,küfürlü bi yara !!