İstanbul Yüklendi Yüreğime

Secde ediyorken martılar iki kaşın ortasında hisara doğru,
ÖZgürlüğün sesini duydum kanat çırpışlarında.
O an aldırış etmedim kimsenin terk edişine,
Nasıl olsa yanımda İstanbul vardı...
Hayatta kimseyi göremeyeceğim kadar tekti hemde,
Anladım bugün biraz daha İstanbul yüklendi yüreğime.

Haydarpaşa'nın tren sesleri bir beste gibi kulaklarımda,
Bestelerin en özel notası
En masumu da,
Garın önünde durmuş,
Lacivert Marmara'ya doğru;
Bir çocuk...
Ağlamaktan gözleri mor olmuş,
Elleri cebinde sanki unutulmuş,
Çocuk gözleriyle martılara bakıyormuş;
"Hayata dair tek avuntumsun İstanbul,"der gibi...

Üzümü içmiş gibi tat ver,yorsun bana İstanbul,
Senden uzaklaştığımda daha çok aşık oluyorum kaldırımının sesine.
O zaman sarılamadığım için köprünün beline,
Bu yüzden daha çok aşık oluyorum,
Belkide...

Bana umut veriyorsun İstanbul
Hala birşeylere inanabiliyorum,
İnandığım tek şey oluyorsun
bu zamana kadar inandıklarımdan daha gerçek.
Gün geliyorum umudum gidiyor
Ağlamak geliyor içimden,
Ama sana muhtaç olmadan ağlayamıyorum bile,

Kapalıçarşı'da bir mendil siliyor gözümün selini
Bütün samimiyetiyle...
Bundan önce kimseye hizmet etmemiş gibi...

Bir güvercin geçiyor sonra bir balkondan kaçmış,
Ağzında zeytin dalı,
İstanbul'u dolaştı
Dağıttı barışı..
Benim barış simgem İstanbul,
Sanki hiç ona küsmemiş gibi...