İsyan ve Yalvarış

yalnızsın..!
kimsesiz ve tek başına
uzak sağımda
kurşuni akşamlar sonrası gece örtülürken üzerine
aydınlatmaya çalıştığın kadarsın
âmâ gökyüzünün altında
şehrin silik isminin içinde parlak, yalnız

yorgun sahneler yaşadık
alkışlar durmaksızın çınlatır zamanı
öncesi belli sonrasının hesabında korku
sarıp sarmalıyor beklentilerimi
gölgelediğin dile sürçük sözler
yinelenir uzaklardan umutlarım
sessizliğim yaslanır dudaklarıma
kırılır ışıkları gözlerimin alacasında sabah güneşinin
yalnızlık kahrında üşümüş
bekliyor duraklarını sessiz yüreğinden izinsiz
aslında gitmedim
gölgelerime alıp seni
aydınlığa atıp kendimi daha da içimin
ötesine sevgi ekiyorum, çorağında su özlemi
durdum.
yönsüz yönüm sana hüzünlü iklim
gamlı telaşların nemini alıp gelen rüzgar
insan kokusu dalgalarını uğulda kulaklarıma
en çok da onu
bu meyil elçiye yalvarış


sen diyorsun
tek başına kalabalığın tadını çıkaran
onca insan içinde yalnız kalan
diyorsun ya
zaman seni öldürüyor
anlatıyorsun ya
hayat diyorsun bizim için sonsuz

dili keskin şiirlerin acısı duruyor
gözlerime mim
yırtmak içimde ki şefkatin zarını zor
göğsümde sırladığım sen
ritmini veriyorsun yaşamın
sensiz ölüm
seni unutmak
yaşamak
putlara tapınmak misali
sosyalist bakışlı çocukların
elleriyle güneşe uzanıp
tutamadan gömülmek tarihe
inkar etmek mayasını somutlayan hamuru
yalan...!

acım fit..!
adam değilsen cinsinden değersiz
hadi uzatma defol git..!