Jurnalci Fısıltılar Kol Gezeken

Saatler hep seni gösteriyorken,
zaman bir anda sensizlikte durdu.
hayat kendi akışında yorgun argın ilerlerken,
hasretin hep beni onikiden vurdu...

sen yaşamaya dört kolla sarılırken,
ardında bıraktığın iz,ateş ti kordu.
sen mutluluğu yad ellerde kovalarken,
benim ritmim bozuldu,kalbimi yordu...

jurnalci fısıltılar etrafta,kalleşce kol gezerken,
sözlerin dikenli telleri yoluma ördü.
tam uzanıp elini tutacakken,
kaderin cilvesi yine tuzağını kurdu...

içimde ki ses hüzünle titrerken,
yine senin adını,hep seni sordu.
sana yaklaşmaya bir adım kalmışken,,
anladım ki kavuşmak imkansızdı,
............................................çok zordu...